Grochówka
Grochówka
Przepis na zupę grochową.
Grochówka przepis na zupę grochową. Prawdziwa grochówka wojskowa, taka jaką wielokrotnie jadłam na poligonach chyba nigdy mi się nie znudzi. I co z tego, że ta sycąca gęsta grochówka jest kaloryczna, skoro nikt nie potrafi się jej oprzeć. Pożywna, bogata w białko i rozgrzewająca zupa grochowa z łuskanego grochu, na wędzonych żeberkach smakuje wyśmienicie. Grochówka wojskowa jest łatwa do ugotowania i idealna na mroźną pogodę. Nasz prosty przepis na grochówkę nie zawiera żadnych tajemnych składników, bo grochówka na wędzonych żeberkach ich nie potrzebuje. Jeśli ugotujesz większą porcję grochówki, nadmiar możesz zamrozić, przyda się kiedy wrócisz z pracy zbyt zmęczona, żeby gotować.
Najlepszy przepis na grochówkę
Zastanawiasz się jaka jest najlepsza grochówka? Już mówię - taka, którą przygotujesz samodzielnie. Zapomnij o dostępnej w sklepach grochówce w proszku "z torebki". Domowa tradycyjna zupa grochowa, gotowana na wolnym ogniu jest sto razy lepsza! Dodaj do grochówki wędzone żeberka i sukces na miarę kulinarnego Nobla masz zagwarantowany.
Grochówka przepis
- 500 g suchego grochu łuskanego tzw. połówki,
- 400 g wędzonych żeberek,
- opcjonalnie 300 g łopatki wieprzowej lub schabu,
- 200 g wędzonego boczku,
- 200 g dobrej wędzonej kiełbasy, np. śląskiej,
- 2 średnie marchewki,
- 1 duży korzeń pietruszki,
- 2 średnie cebule,
- 3 ząbki czosnku,
- 5-6 średnich ziemniaków,
- 2 liście laurowe,
- 3 ziarenka ziela angielskiego,
- 1 płaska łyżka suszonego majeranku,
- 1 łyżeczka ziaren czarnego pieprzu
- sól i mielony czarny pieprz do smaku.
Jak zrobić najlepszą grochówkę
1. Groch opłucz, zalej zimną wodą (tak aby znalazł się około 8 cm pod powierzchnią wody) i odstaw na całą noc.
Grochu łuskanego w połówkach nie musisz moczyć, ale namoczony gotuje się szybciej.
2. Ugotuj groch w tej samej wodzie, w której się moczył. Zajmie to około 1 godziny. Osól, kiedy groch będzie już miękki. W trakcie gotowania grochu pojawi się piana, zbierz ją łyżką i wyrzuć.
3. Mięso i wędzone żeberka włóż do dużego garnka. Dodaj obrane i umyte warzywa (1 marchewkę i korzeń pietruszki), liście laurowe, ziele angielskie i pieprz w ziarnach. Zagotuj, a następnie zmniejsz płomień do średniego i gotuj, aż mięso będzie miękkie. Ugotowane mięso i żeberka oddziel od kości i pokrój na nieduże kawałki.
4. W czasie gdy mięso i groch się gotują, pokrój w kostkę boczek, cebulę drobno posiekaj, czosnek przeciśnij przez praskę. Podsmaż na patelni boczek, aż lekko się zrumieni, dodaj cebulę i smaż aż zrobi się szklista. Dodaj czosnek i często mieszając smaż około 1 minuty.
5. Do wywaru z mięsa i żeberek dodaj ugotowany groch (możesz go lekko zmiksować, jeśli wolisz bardziej aksamitną grochówkę), pokrojone mięso, podsmażony boczek z cebulą, pokrojone w kostkę ziemniaki, startą na tarce o grubych oczkach 1 marchew, pokrojoną w półplasterki kiełbasę i roztarty w dłoniach majeranek.
6. Gotuj około 20-25 minut, aż ziemniaki będą miękkie. Zupę grochową możesz dodatkowo zagęścić dodając 1 łyżkę mąki, ale moim zdaniem nie ma takiej potrzeby.
Udostępnij przepis na grochówkę wojskową
Spodobał Ci się nasz przepis na grochówkę? Będzie nam miło jeśli zostawisz komentarz. Udostępnij ten artykuł na Facebooku lub Instagramie i oznacz nas tagiem #Czteryfajery.
Na jakim mięsie gotować grochówkę
Zupa grochowa najlepsza jest z na wędzonce z kością. Jeżeli nie uda Ci się kupić wędzonych żeberek możesz wykorzystać inne rodzaje mięsa.
- Kość z wędzonej szynki (tzw. szynki z nogą) – najłatwiej kupisz ją bezpośrednio u rzeźnika. Idealna jest taka, która wokół kości ma jeszcze sporą ilość mięsa.
- Wędzony boczek z kością – zamiast wędzonych żeberek użyj 300 g więcej niż podano w przepisie niezbyt tłustego wędzonego boczku z kością.
- Wędzone kości wieprzowe również będą dobrym i najbardziej ekonomicznym rozwiązaniem, chociaż zawierają stosunkowo niewiele mięsa
Możesz też ugotować wywar na łopatce wieprzowej lub schabie i małym kawałku wędzonki, aby uzyskać dymny posmak.
Tradycyjna zupa grochowa
Zupa grochowa wpisuje się w tradycję kulinarną wielu kultur i jest spożywana od tysięcy lat. Grecy i Rzymianie uprawiali tę roślinę strączkową około 500–400 p.n.e. Już w tamtych czasach na ulicach Aten sprzedawano gorącą zupę grochową.
W Polsce grochówka kojarzona jest często z wojskiem i do dziś pozostaje popularnym daniem. Dzieje się tak ponieważ zupa grochowa jest pożywna, tania i można ją łatwo przygotować w dużych ilościach. Grochówka wojskowa powinna być tak gęsta, aby można było "postawić" w niej łyżkę.
Zupa grochowa na świecie
Zupa grochowa była jednym z pierwszych dań "w proszku". Wynalazł ją w 1867 roku Johann Heinrich Grüneberg i sprzedał przepis państwu pruskiemu. Składała się głównie z mączki grochowej i tłuszczu wołowego. Kiedy wybuchła wojna francusko-pruska, ministerstwo wojny, które wcześniej testowało możliwość żywienia żołnierzy wyłącznie błyskawiczną zupą grochową i chlebem, zbudowało duży zakład produkcyjny i w czasie wojny wyprodukowało dla wojska od 4000 do 5000 ton tej potrawy zwanej Erbswurst co w dosłownym tłumaczeniu oznacza "kiełbasa grochowa". W 1889 roku licencję kupiła firma produkująca żywność błyskawiczną Knorr.
Historia zupy grochowej w Szwecji i Finlandii sięga co najmniej XIII wieku, grochówka tradycyjnie podawana jest w czwartki. Tradycja czwartkowej grochówki jest nadal kultywowana w restauracjach, szkołach, mesach wojskowych i kuchniach polowych, a także w domach.
W Danii zupę grochową podaje się z naleśnikami lub żytnim chlebem i musztardą. Grochówka jest czasami podawana z medisterpølse, gotowanymi ziemniakami i marynowanymi burakami i często zamienia się w ucztę z dużą ilością piwa.
Holenderska wersja zupy grochowe to gęsty gulasz z łuskanego zielonego groszku, różnych kawałków wieprzowiny, selera lub selera naciowego, cebuli, porów, marchwi i często ziemniaków. Przed podaniem dodaje się plasterki rookworst (wędzonej kiełbasy). Zupa, tradycyjnie spożywana zimą i stanowi symbol kuchni holenderskiej.
Groch i zupa grochowa odegrały ważną rolę w żegludze morskiej, ponieważ suszony groszek ma bardzo długi okres przydatności do spożycia. Podobno na szkunerze Christiane podawano załodze cztery razy w tygodniu papkowatą zupę grochową z różnymi dodatkami, takimi jak solone mięso, śliwki czy ryby. Ponieważ byli też kapitanowie, którzy zaopatrywali swoją załogę jedynie w grochówkę, hamburski wykaz wysyłkowy z XIX wieku określał, w jakie dni i w jaki sposób można podawać zupę grochową. Zupa grochowa była także podstawą diety na innych statkach.
Groch dla biednych i bogatych
Groch jest jedną z najbardziej bogatych w białko roślin strączkowych, pochodzi z Bliskiego Wschodu. W Europie znany jest od co najmniej 6000 lat i od tego czasu, podobnie jak soczewica i fasola, jest podstawowym pożywieniem biedniejszej ludności. Obecnie największym producentem roślin strączkowych są Indie. W Indiach i Pakistanie różne gatunki grochu, fasoli czy soczewicy oraz potrawy z nich przyrządzane określane się jednym słowem "dhal" lub "dal".
Jedzenie świeżego zielonego groszku „ogrodowego” było luksusową innowacją okresu wczesnej nowożytności. Potage Saint-Germain ze świeżego zielonego groszku i inne świeże warzywa duszone w lekkim bulionie i puree, były na tyle wyrafinowaną potrawą, że można było ją podać Ludwikowi XIV, królowi Francji.
Komentarze
Prześlij komentarz
Drogi Czytelniku - pisząc komentarz, zgadzasz się na przetwarzanie swoich danych osobowych